حروف خَنزی چینی:

زبان چینی عمدتا به دو عنوان “نویسه های سنتی” و “ساده شده ی نویسه های سنتی” شناخته می شود.نویسه های سنتی خط اصیل زبان چینی است که از سال های دور برای نگارش این زبان به کار می‌رفته‌ است و اکنون در کشورهایی نظیر تایوان و ماکائو رایج است. مورد دوّم از ساده کردن خط سنّتی به دست آمده‌ است و در سنگاپور و جمهوری خلق چین رایج است.
تعداد نویسه‌های این زبان که در چینی به آنها خَنزی (汉字) می گویند به طور سنّتی بالغ بر ۷۰٬۰۰۰ تا ۸۰٬۰۰۰ عدد می‌باشد که البته امروزه عمده آنها جز در مواردی مانند انجام مطالعات و نگارش نسخ ادبی منسوخ شده‌اند و امروزه یک چینی یا یک خارجی که می‌خواهد چینی بیاموزد، برای یادگیری کامل این زبان باید تنها حدود ۱۰٬۰۰۰ کاراکتر را بخواند و بنویسد .در حال حاضربرای نگارش اصوات زبان چینی از سیستم یادگیری مبتنی بر الفبای لاتین به نام پین این(pin yin) استفاده می‌شود.

•  حروف پینین چینی :

نگاهی به آواهای زبان چینی : سیستم آوانویسی مختلفی برای تلفظ زبان چینی ارائه شده است . امروزه آوانویسی رسمی برای یادگیری پایه ی پینین وجود دارد.

آغازگرها ( Initials) : یک هجا در زبان چینی ترکیب شده از یک آغازگر که یک حرف صامت است و در اول هجا قرار می گیردو بیشتر تلفظ هجا را پوشش می دهد.
همانطور که در جدول مشاهده می شود صامت ها عبارتند از :

d مثل “د” در کلمه ی در
j مثل “ج “در کلمه ی جوراب
z مثل “ds “در کلمه ی beds
b مثل” ب” در کلمه ی بیش
g مثل” گ” در کلمه ی گارسن
x مثل “ش” در کلمه ی شیب ولی لب بالا و پایین به سمت بیرون بچرخد
r مثل” r” در کلمه ی  rain

توجه ویژه باید به تلفظ حروف صامتی که از ته حلق و محکم تلفظ می شوند شود :

p مثل “پ” در کلمه ی پاپ
t مثل “ت” در کلمه ی تکرار
k مثل “ک” در  کلمه ی کار
h همان “ح” اما بسیار محکم و از ته حلق تلفظ می شود
c مثل” ts” در کلمه ی  cats
ch زبان به ته سقف دهان چسبیده و با صدای “چ” محکم تلفظ می شود
sh همان “ش” با این تفاوت که محکم تلفظ شده و بازدم قوی تری نیاز دارد
zh همان “ج” با این تفاوت که نوک زبان به سقف دهان چسبیده و محکم تلفظ می شود

خاتمه دهنده ها ( Finals ) : در زبان چینی مدرن خاتمه دهنده ها در کنار آغازگرها قرار می گیرد :

ie مثل ye در کلمه ی  yes

e مثل e در کلمه ی best

er مثل تلفظ کلمه ی عار با این تفاوت که ر گنگ تلفظ می شود

ai  مثل i  در کلمه ی  light

ei مثل ی در کلمه ی بیگ

ou  مثل ow در کلمه ی  bowl

an مثل an در کلمه ی  fan با این تفاوت که ن ملایم تلفظ می شود

ng-  مثل نگ در کلمه ی ننگ با این تفاوت که گ ملایم تلفظ می شود

uei و uen و iou به ترتیب با صدایی نزدیک به یوعی ، یوئن و یو تلفظ می شود

تون ها (  tones ) : در زبان چینی ۴ تون اصلی و یک تون خنثی وجود دارد :

نکات :

1. در آوانگاری اگر هجا فقط یک مصوت داشته باشد علامت نواخت روی آن قرار می گیرد . اگر مصوت هجا  i  باشد قبل از قرار گرفتن علامت نواخت نقطه ی روی آن برداشته می شود.
2. اگر هجا مصوت مرکب داشته باشد نواخت روی مصوت اصلی قرار می گیرد.
3.  برخی هجاها در زبان چینی کوتاه ، واضح و بدون تغییر در زیر و بم صدا تلفظ می شود . این حالت را تون خنثی می گویند. در آوانگاری هیچ علامتی روی این نوع هجا قرار نمی گیرد.
4. وقتی دو هجای مجاور هم هر دو نواخت سوم داشته باشند هجای اول با نواخت دوم تلفظ می شود.

مکالمه ی اول : سلام !

再 见

تمرین نوشتار :